Czy wiesz, że porozumiewanie się w obcych językach opiera się w znacznej mierze na tych samych umiejętnościach, co porozumiewanie się w języku ojczystym? Zawszy gdy chcesz się z kimś porozumieć w grę wchodzą 3 czynności: zdolność do rozumienia, wyrażania i interpretowania pojęć, myśli, uczuć, faktów i opinii w mowie i piśmie (rozumienie ze słuchu, mówienie, czytanie i pisanie). Do tego dochodzi oczywiście odpowiedni kontekst społeczny i kulturalny. Często będzie mógł też potrzebować takich umiejętności jak mediacja i rozumienie różnic kulturowych.  

Dotychczas pewnie myśląc „moje umiejętności posługiwania się  językiem obcym” miałeś na myśli  głównie umiejętności gramatyczne, opanowanie czasów, słówek. Chcę ci powiedzieć, że aby dobrze ocenić jednak swoje umiejętności językowe i mierzyć postępy powinieneś pomyśleć o wszystkich o czterech wymiarach łącznie: rozumienie ze słuchu, mówienie, czytanie i pisanie.

Moje 3 sposoby na zabranie się za mierzenie postępów to:

1. Weź czystą kartkę i podziel ją na 3 części. W pierwszej kolumnie zapisz to, co umiesz i wykorzystujesz. W drugiej czego chcesz się nauczyć, co chcesz zacząć robić. W trzeciej zapisz to, co chcesz przestać robić. Koniecznie zapisz datę, kiedy wypełniasz kartkę. Wracaj do niej, aktualizuj ją co 3-5 miesięcy.

2. Weź 3  kartki. Na pierwszej   spisz wszystkie elementy wiedzowe związane z językiem, które masz opanowane lub chcesz opanować. Na drugiej wszystkie umiejętności związane z językiem, które masz opanowane lub chcesz opanować. Na trzeciej kartce wszystkie elementy związane z Twoją postawą w nauce języka. Spróbuj każdy element ocenić na skali 1-4 gdzie 1 oznacza brakuje mi tego elementu, 2- niski poziom, 3- ciągle go ćwiczę 4- bardzo dobrze mam opanowane. Koniecznie zapisz datę, kiedy wypełniasz kartkę.

3. Zaplanuj sobie co 1 lub 3 miesiące, że usiądziesz w spokoju i napiszesz dłuższy tekst z głowy z jakiegoś konkretnego tematu, który się pasjonuje. Lub nagraj video lub głos na dyktafonie. Zawsze niech to będzie ten sam temat.  Potem oceń: długość, jakość, ilość błędów, użyte słownictwo, Twoją satysfakcje z wykonania. Po kilku miesiąc porównaj swoją pracę z początku i końca.

Na co uważać?

Po pierwsze  nie polecam sprawdzania postępu/poziomu za pomocą testów poziomujących, bo są sztuczne, podchwytliwe i nie mają nic wspólnego z rozmową codzienną, którą chcesz opanować.

Po drugie zwróć uwagę, że największy przyrost zawsze łatwiej zaobserwować osobom dość podstawowym, bo wtedy wszystko jest nowe i szybko widać przyrost. Gdy jesteś już dość zaawansowany i sporo wiesz będzie trudniej docenić u siebie przyrost. Wiąże się  to z tzw.  klątwą wiedzy polegającej na tym, że posiadając pewną wiedzę nie jesteśmy już w stanie przypomnieć sobie, jak to było, gdy jej nie mieliśmy. Sprawia to też, że nie potrafimy wykazać się zrozumieniem wobec osób, które podobnych informacji nie mają. Przykład? Złość na dziecko, które porysowało flamastrem kanapę. Ty wiesz, że takiego dzieła sztuki nie da się z niej zmyć, z kolei twój maluch… niekoniecznie.

Po trzecie bądź pewny siebie, oceniaj się z życzliwością dla siebie. Kiedyś klient przyszedł do mnie opowiadając mi o Efekcie Dunninga-Krugera – błędzie poznawczym polegającym na tym, że osoby niewykwalifikowane w jakiejś dziedzinie życia mają tendencję do przeceniania swoich umiejętności w tej dziedzinie, podczas gdy osoby wysoko wykwalifikowane mają tendencję do zaniżania oceny swoich umiejętności. Bzdura! W roku 2000 Dunning i Kruger otrzymali za swoje badania satyryczną Nagrodę Ig Nobla w dziedzinie psychologii:)

Raczej się doceniaj, niż oceniaj:)